....

Bazı insanlar var ki ... Hayatlarının değerini bilmeyen.
Bazı insanlar var ki ... Yaşamayı unutan.
Bazı insanlar var ki ... Gereksiz yere konuşan.
Bazı insanlar var ki ... Doğru ve Yanlış arasındaki noktayı bulamayan.
Bazı insanlar var ki ... Saçmalık üzerine kurulmuş bir hayatta yaşayan.
Bazı insanlar var ki ... Olanaklarının farkına varamayıp şansını kullanamayan.
Bazı insanlar var ki ... Gözünün önündekini asla göremeyen.
Bazı insanlar var ki ... Mutsuz olmaya çalışan.
Bazı insanlar var ki ... Hak etmedikleri yerlerde olan.
Bazı insanlar var ki ... Kendini dünyanın hakimi sanan.
Bazı insanlar var ki ... Hayata, sana, bana, ona, hiç kimseye hiç bir şey yapmadığı halde sürekli olarak acı çekmeye mahkum olup, kendi gibi olan ama onun yaşadıklarını asla yaşamamış şanslılara bakıp içten içe kendini kemiren..

İşte ben bunlardan sonuncusunu yaşıyorum hayatta. Ne insanlar gördüm asla nerede olduğunu kim olduğunu bulamayıp yolunu kaybeden. Ve ne insanlar gördüm ona verilen tüm şansları çarçur edip aptalca bir hayatla yaşamak isteyen. Neden diye sormak isterim hayata her zaman ama bir cevap alamadım ki hiç bir zaman. Neden bazıları şanslı bazıları şanssız olur?. Neden bazıları aptal bazıları üstün zeka?. Kim? Ne için? Nasıl? Neye dayanarak doğduğumuzda bize veriyor bu kaderi?! Kader?! .. Belkide bir saçmalıktır. Yada senin aklında uydurduğun bir inanç. Neye inanmak istersen o olur derler. Peki kaç kişi hayallerini buldu düzgün bir yolda? Tek bildiğim hiç bir güzelliği kalmadığıdır şu hayatın. Ne dost diyebileceğim biri nede yaşam diyebileceğim bir hayat.! Tek bir umut ışığı kaldı içimde. Asla söndürmek istemediğim. Eğer bir gün olur da onu da her şey gibi kaybedersem. Nefes almayı unutur, siyahtan başka bir renk göremem. Ölmek değil bu. Sürünmek! Bir " HİÇ " uğruna yaşamaktır hayallerini kaybetmek. Ben bunu istemiyorum. Asla da istemedim. Fakat, hayat beni o soluksuz karanlık boşluğa itmeye çalışırken bunu başarmak ÇOK zor.! Aşağı düşeceğini bildiğin halde devam eder misin kırık bir köprüde yürümeye?! İşte benim hayatımda o kırık köprü gibi artık. Sadece basit bir inancım var karşıya geçebilmek için. Oda " zaman " ...


Asla sormayın neden bunları yazdığımı. Sadece şu anki duygularımı yazmak istedim. Belkide biraz ağlamak iyi gelir. Yada avazın çıktığı kadar bağırmak! Emin değilim ..
Yinede bir tek şunu söylemek isterim ki, sevdiklerinizin ve sizi sevenlerin değerini bilin.! Bu çok önemli hayatta. Onları koruyun ve asla kaybetmemeye çalışın. Çünkü onlar bir kere gidince. Bir daha geri gelmiyor. Bir tek bunun için yaşanır ve ölünür.
Sizi seven birinin olması. Onu düşündüğünüzde onun da sizi düşündüğünü bilmek. Bence bu dünyada güzel olan tek şey bu artık. Onu da zamanla kaybediyoruz bilmeden. Ne yazık! ... Kimilerimiz belki de bu duyguyu asla yaşayamayacak.
Çünkü yaşadığımız her şey lanet hayatın lanet bir oyunu sadece.
Ve bence, hepimizin " hayat " denen bir tiyatro sahnesinde rolü var.
                                                                         Kimisi baş rolde ve kimisi ise ....

..her neyse!